Heiligendagen in Februari

1 Februari: H. Britdget van Ierland - Abdis - Feest 1 Februari (14 juli-[Keulen]).

Bridget werd rond 453 geboren. Dat was dus in de tijd dat Ierland dankzij de
activiteiten van Sint Patrick († 461; feest 17 maart) en zijn gezellen het christelijk geloof begon aan te nemen. Volgens een hardnekkige traditie in Ierland stond haar wieg in het plaatsje Faughart bij Dundalk, maar alles bijeen genomen is het toch waarschijnlijker dat zij afkomstig was uit Uinmeras, zo'n tien kilometer verwijderd van Kildare.

Haar vader, Dubthach, was een heidens stamhoofd in Leinster; haar moeder, Broiscech geheten, was van Pictische afkomst. De Picten waren de oorspronkelijke bewoners van Schotland. Zij was reeds christen; er wordt wel verondersteld dat haar moeder nog gedoopt was door Sint Patrick zelf. Volgens de overlevering waren moeder en dochter als slaven verkocht aan een landeigenaar, die veel vee had. Toen moeders ogen slechter werden, moest Bridget, zo klein als ze was, de koeien melken, en boter, kaas en room maken.

De verhalen willen, dat zij als klein meisje al vervuld was van de geest van het evangelie. Zij kon het dan ook niet laten om armen, die langskwamen melk, boter, kaas en room mee te geven. Maar omdat er nu een opvallend open plaats was gevallen in de voorraden van haar baas, bad ze in stilte om uitkomst, en bij nader toezien bleek er in het geheel niets te ontbreken.

Sterker nog, haar baas was zo tevreden over haar werk, dat hij haar het bezit van zijn koeien aanbod. In plaats daarvan vroeg zij of zij met haar moeder de vrijheid kon terugkrijgen, zodat ze zich weer bij haar vader zou kunnen voegen. Hij stond het haar toe. Het schijnt dat deze heer zich later heeft laten dopen.

Weer wordt er van haar verteld dat ze veel hart had voor de armen. Maar omdat ze van zichzelf weinig bezat, schonk ze herhaaldelijk kostbaarheden van haar vader weg; zo schijnt ze zelfs eens een zwaard met edelstenen bezet aan een arme melaatse te hebben meegegeven. Overeenkomstig de gebruiken van die tijd ging vader op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat voor zijn dochter. Hij vond een jonge bard. In de Keltische samenleving van die dagen kwamen barden in rang onmiddellijk na de koning. Maar Bridget droomde ervan haar leven geheel en al aan God toe te wijden en non te worden. Lees verder...

2 Februari: Opdracht van de Heer in de tempel -(Feest)

Naar het gebruik van de oude kerk van Jeruzalem herdenken wij op deze dag hoe het kind Jezus, overeenkomstig het voorschrift van de joodse wet, veertig dagen na Zijn geboorte aan God werd opgedragen in de tempel. Evenals op de feesten van de Openbaring des Heren en van Christus' doop in de Jordaan vieren wij op dit feest een aspect van de veelvormige openbaring des Heren: bij Zijn opdracht wordt het Kind van Maria door Simeon in de tempel erkend als het Heil dat God heeft bereid voor de volken en als een Licht dat voor de heidenen straalt. Daarom is deze dag in de eerste plaats een feest des Heren ( in de traditie van de oosterse kerken "Ontmoeting van de Heer" genaamd) en vervolgens pas een Mariafeest. De Nederlandse naam "Maria Lichtmis" herinnert aan de lichtprocessie, die als een hulde aan Maria werd gezien, maar die volgens de liturgie van deze dag de zin heeft van onze opgang naar het huis van God waar wij de Heer ontmoeten bij het breken van het brood, voordat Hij wederkomt in heerlijkheid.

Gebed:
Almachtige, eeuwige God, eens is op deze dag Uw eniggeboren Zoon als mens voor U verschenen en in de tempel aan U opgedragen. Wij bidden U: laat ons genade vinden in Uw ogen, als wij voor U verschijnen. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U en de heilige Geest leeft en heerst, God, in de eeuwen der eeuwen.

Amen.

Het Nunc Dimittis
Laat nu Heer, volgens Uw woord
Uw dienaar in vrede heengaan.
Mijn ogen hebben Uw heil aanschouwd
dat Gij hebt bereid voor alle volken:
Het licht dat voor alle heidenen straalt
de glorie van Israël Uw volk.
(Lucas 2, 29-32)

3 Februari: H. Blasius, bisschop en martelaar (vrije gedachtenis)

DE BLASIUSZEGEN - HEILIGE BLASIUS 3 FEBRUARI

De Blasiuszegen wordt ieder jaar gegeven op 3 Februari. Volgens een middeleeuwse traditie is dit ritueel vooral bedoeld ter voorkoming van keelaandoeningen en andere kwalen.

De Blasiuszegen is vernoemd naar de heilige Blasius. Historisch is er nagenoeg niets over hem bekend, behalve dat hij in de 4e eeuw geleefd moet hebben. Volgens diverse legenden was hij een arts die tot bisschop van de Armeense stad Sebaste werd gekozen. Omdat hij getuigde van zijn geloof in Christus zou hij na een gruwelijke marteling zijn onthoofd. Zijn verering, is pas in de Middeleeuwen door de kruisvaarders vanuit het Oosten naar West-Europa overgebracht. Het meest bekend is het verhaal waarin Blasius kort voor zijn marteldood een jongetje genas dat door een visgraat in zijn keel dreigde te stikken. Deze vertelling zou ten grondslag hebben gelegen aan de Blasiuszegen in de vorm zoals we die nu kennen.

Op 3 Februari, de liturgische feestdag van de heilige Blasius, wordt in veel kerken na de eucharistieviering de gelegenheid geboden om de Blasiuszegen te ontvangen. De priester (of diaken) houdt daarbij twee op Maria Lichtmis gewijde kaarsen in Andreaskruisvorm verbonden onder de kin van de gelovige. Hij bidt dan: Per intercessionem Santi Blasii liberet te Deus a malo gutteris et a quovis alio malo in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Dat is vertaald: Moge God u op voorspraak van de Heilige Blasius bevrijden van keelziekten en andere kwalen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.

Dat de Blasiuszegen met kaarsen wordt verricht is afkomstig van het middeleeuwse gebruik om frequent kaarsen aan Blasius te offeren. Dit zou teruggaan op de legende van een vrome vrouw die de gevangengenomen Blasius dagelijks in de kerker opzocht, hem te eten gaf en van een kaars voorzag. Blasius zou de vrouw gevraagd hebben hem ook na zijn dood kaarsen te blijven schenken. Als beloning zou de vrouw tegen ziekte gevrijwaard blijven.

Andere gebruiken
In vroegere tijden werd de Blasiuszegen ook met brood, wijn, water en vruchten gegeven. Dit kwam vooral in Vlaanderen veel voor. Daar werd Blasius op sommige plekken trouwens ook aangeroepen tegen oogziekten. In sommige plaatsen in Zuid-Duitsland en Tirol wordt Blasius nog vereerd als beschermer van de veeteelt en de akkerbouw. In de Franse streek Savoy stond Blasius bekend om zijn hulp aan meisjes die moeilijk aan een man konden komen.

Relieken
In Kroatië is de heilige Blasius (Sveti Vlaho) de patroonheilige van de stad Dubrovnik. In deze stad worden zijn belangrijkste relieken bewaard, waaronder zijn hoofd en zijn handen. Deze relieken worden op 3 Februari meegedragen in een grote openbare processie te zijner eer. In de Grieks Orthodoxe traditie wordt Blasius op 11 Februari gevierd. In Griekenland zijn vele dorpen naar hem vernoemd (Agios Vlassios). In Rusland vragen gelovige boeren op 11 Februari de heilige Blasius (Vlazy) om voorspraak voor de bescherming van hun vee.

Bron: katholieknederland.nl

Gebed:
Luister naar het gebed van Uw volk, Heer, onze God; op de voorspraak van de heilige martelaar Blasius vragen wij U: leid ons in vrede langs de weg van dit leven naar de eeuwige vreugde. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U en de heilige Geest leeft en heerst, God, in de eeuwen der eeuwen.   Amen.

4 Februari: H. Andreas Corsini bisschop

Andreas Corsini (ook Fesolanus) o.carm., Fiesole, Italië; bisschop; † 1373.

Feest † 6 & 9 (bij karmelieten) & 30 (Acta) januari & 4 Februari.

Hij werd op 30 november 1302 geboren uit de vooraanstaande Florentijnse familie van de Corsini. In zijn jonge jaren leidde hij een losgeslagen en losbandig leven. Toch was hij pas zestien, toen hij in 1318 besloot bij de karmelieten in te treden. Vanaf dat moment veranderde zijn levenshouding volkomen: zij werd met name getekend door een uiterst strenge boetvaardigheid.
Hij studeerde in Parijs en Avignon en werd priester gewijd. Sommige mensen weten te vertellen dat hij bij zijn eerste mis een visioen van Maria kreeg. Eerst werd hij prior in Florence, vervolgens provinciale overste van de karmelieten en tenslotte benoemde men hem in 1349 tot bisschop van de stad Fiesole.
Ook in die functie volhardde hij in zijn leven van boetvaardigheid en legde zich strenge verstervingen op.
Herhaaldelijk werd hij te hulp geroepen, wanneer er bemiddeld moest worden in de ruzies tussen de machtige steden van zijn tijd. Zijn voorliefde voor de armen was spreekwoordelijk.

Verering & Cultuur
Zijn stoffelijke resten bevinden zich in de Santa Maria del Carmine te Florence. Hij werd heilig verklaard in 1629.

Patronaten
Hij is patroon van de karmelieten.

Afgebeeld
Hij wordt afgebeeld als karmeliet of als bisschop (mijter, staf, tabberd) met een wolf of schaap aan zijn voeten.

 

5 Februari: H. Agatha, maagd en martelares (gedachtenis)
Agatha onderging de marteldood te Catania op het eiland Sicilië, waarschijnlijk tijdens de christenvervolging onder keizer Decius. Haar verering heeft zich spoedig na haar dood over de gehele kerk verbreid. Haar naam is opgenomen in de Romeinse Canon (eucharistisch gebed I).

Gebed:
Heer, wees ons genadig omwille van de heilige Agatha en verhoor ons op haar voorspraak; want zij is U altijd dierbaar op grond van haar moedige geloofsbelijdenis en haar zuiver leven. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U en de heilige Geest leeft en heerst, God, in de eeuwen der eeuwen. Amen.

 

Cappadocië, Klein-Azië (= huidig Turkije); martelares met haar beide zussen Christina en Calixtina, en de secretaris Theofilus; † ca 304.

Geschiedenis
Dorothea zou zijn geboren te Cesarea, Klein-Azië in het jaar 290, het zesde jaar dat de beruchte keizer Diocletianus (284-305) het Romeinse Rijk bestuurde. Hij was een christenhater. Dorothea's ouders, die christen waren en in de diplomatieke kringen van de hoofdstad verkeerden, hadden uit voorzorg de wijk genomen naar een uithoek van het keizerrijk. Volgens de legende spelen zij in het jonge leven van Dorothea geen enkele rol. Als de plaatselijke rechter haar een aanzoek doet, richt hij zich tot haar vrienden. Waren zij intussen al gestorven? Van 303 tot 304 brak er een heftige christenvervolging uit in het gehele Romeinse Rijk. Wie zijn geloof in Christus niet afzwoer, kon gruwelijke martelingen en tenslotte de doodstraf tegemoetzien. Uit deze periode zijn talrijke verslagen overgebleven. Waar die niet voorhanden waren, werden er legendes gevlochten om bloemrijke martelaren en martelaressen. Tot deze laatste groep behoort Dorothea.   Lees verder......

 

 

Paus Pius IX, geboren als Giovanni Maria Mastai-Ferretti (Senigallia, 13 mei 1792 – Rome, 7 Februari 1878), bekleedde dit ambt van 1846 tot 1878, en geldt daarmee na Petrus (35 jaar) als de langstzittende paus.

Onder Pius IX kwam een einde aan de wereldlijke macht van de paus, waarbij de Kerk het bestuur over de gehele Kerkelijke Staat, inclusief de stad Rome, kwijtraakte aan het in 1861 ontstane koninkrijk Italië. Vanaf 1870 beschouwde Pius zich als de gevangene van het Vaticaan en zou hij elke samenwerking met de Italiaanse staat afwijzen.

In 1854 kondigde Pius IX het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria af. Als hoofd van de Kerk riep Pius het Vaticaans Concilie (1869-1870) bijeen, waarop de onfeilbaarheid van de paus als dogma werd goedgekeurd.

Tijdens zijn lange pontificaat werden 206 nieuwe bisdommen of vicariaten opgericht.

In 2000 werd Pius door paus Johannes Paulus II zalig verklaard. Dit lokte kritiek uit, vooral van Joodse zijde, aangezien zijn houding ten opzichte van de Joden niet onomstreden was.

=============================================
'Bericht van boven' (RKK ZinSpelen, Radio 5, zondag 7 Februari 2010)

Vandaag 7 Februari is mijn sterfdag († 1878). Ik ben paus Pius IX. Ik ben de paus van de onfeilbaarheid en van het dogma van Maria Onbevlekte Ontvangenis. Ik sta te boek als een omstreden paus. Dat was ik al tijdens mijn leven in de tweede helft van 19e eeuw. Allerlei groeperingen met hun eigen belangen, hoopten dat ik aan hun kant zou staan. Er was in Italië een sterke eenheidsbeweging: die hoopte op mijn steun. Maar grootmachten als Frankrijk en Oostenrijk hadden grondgebied in Italië: zij wilden dat ik hún belangen zou dienen. De kerkelijke staat had overal grondgebied in Italië. Ik was om zo te zeggen ook mijn eigen tegenstander, want ik wilde ze niet kwijt. Ik moest zelfs uit Rome vluchten, toen de Italiaanse eenheidsbeweging de stad innam. De politieke leiders van mijn tijd zagen in mij een soort Napoleon. Terwijl ik mijzelf zag als een eenvoudige dorpspastoor.

Ik was bedacht op het geestelijk welzijn van de mensen. Ik veroordeelde de moderne wetenschapsbeoefening van mijn dagen. Ik veroordeelde opkomende stromingen als socialisme, communisme, liberalisme, vrijheid van godsdienst en democratie. Waarom? Waar was God in al dat geharrewar? Onze God: de God van barmhartigheid en naastenliefde? Ik zag hoe de mensen zichzelf steeds meer macht toe-eigenden, ten koste van religieus besef. Ik bleef erop hameren dat boven alle partijen en stromingen een instantie moest staan die kon beoordelen of ze werden bezield door de goede geest. Ik meende dat de paus daarvoor het meest in aanmerking kwam. Vandaar dat ik de idee van de onfeilbaarheid krachtig heb ondersteund. Op dat moment stonden de meeste katholieken erachter. Maar de wereld was alleen maar verontwaardigd. Helaas. Ik meen dat de gebeurtenissen in de 20e eeuw, met haar twee wereldoorlogen en alle gruwelijks, aantonen hoezeer mijn zorg gerechtvaardigd was. Na de ondergang van het nazidom kwam de Volkerenbond met de Verklaring van de Rechten van de Mens. Dat is net zoiets als de onfeilbaarheid van de paus: een instantie boven de partijen die mag oordelen over misdaden tegen de menselijkheid.

Zo ging het in míjn tijd. En is het in de uwe beter? Is God al teruggekeerd in de politiek? de wetenschap? in de media? En met God bedoel ik de liefde die groter is dan welke mens of groepering ook? Ik hoor hoe mijn collega, Benedictus XVI, mijn zorg nog steeds deelt. Hij roept de westerse cultuur op God weer een plek te geven. En hoe is dat eigenlijk, luisteraar, in uw leven? Doet God nog mee?
Bronnen - A. van den Akker s.j.

8 Februari: H. Hieronymus Emiliani (vrije gedachtenis)

Hieronymus Emiliani werd in 1486 te Venetië geboren. Als jongeman begon hij een militaire loopbaan, die hij echter later opgaf om zich geheel aan de armenzorg te kunnen wijden. Alles wat hij bezat deelde hij onder de noodlijdende uit. Voor de verzorging van arme en ouderloze kinderen stichtte hij de orde van de reguliere clerici van Somasca bij Bergamo. Daar overleed hij bij de verzorging van pestlijders in 1537.

Gebed:
Barmhartige Vader, de heilige Hieronymus Emiliani hebt Gij aan wezen en hulpeloze kinderen als een steun en vader gegeven. Op zijn voorspraak vragen wij U: laat allen die door U als kinderen zijn aangenomen trouw blijven aan hun uitverkiezing. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U en de heilige Geest leeft en heerst, God, in de eeuwen der eeuwen.  Amen.

 

 

9 Februari:  Apollonia van Alexandrië, Egypte; Maagd en Martelares; † 249. - Feest 8 (voorheen) & 9 Februari.

Zij was een bejaarde diakones en leefde als maagd omwille van Christus in Alexandrië. Ten tijde van de christenvervolgingen onder keizer Decius (249-251) werd zij gearresteerd en gemaand terug te keren tot de aloude Romeinse goden. Toen ze standvastig bleef in haar geloof onderwierp men haar aan allerlei folteringen; zo werden haar alle tanden uit de mond geslagen. Toen de beulen voor haar een brandstapel klaarmaakten, sprong ze eigener beweging in het vuur, "terwijl het vuur van de Heilige Geest haar hart in vlam zette", aldus het oude martelarenboek.

De bisschop en kerkvader Dionysius van Alexandrië († 264; feest 17 november) zegt van haar - nog geen vijftien jaar na haar dood: "Zij grepen die bewonderenswaardige maagd Apollonia, die reeds op jaren was en  sloegen al haar tanden uit haar mond. Vervolgens wierpen ze even buiten de stad een brandstapel op en dreigden haar daarop levend te zullen verbranden als ze niet de godslasterlijke woorden die zij haar voorzeiden wilde nazeggen. Zij vroeg een korte bedenktijd, en sprong onmiddellijk eigener beweging in het vuur. Aldus kwam zij om het leven."

In de verhalen veranderde zij van een oude diakones in een mooie jonge prinses, die maagd wilde blijven omwille van Christus. Zij werd het onderwerp van steeds fraaiere legendes. Uiteindelijk kwam haar verhaal als volgt terecht in de middeleeuwse Legenda Aurea van Jacobus de Voragine († 1298; feest 13 juli).   Lees verder.....

10 Februari: H. Scholastica, maagd (gedachtenis)

Scholastica was de zuster van de heilige Benedictus en werd omstreeks 480 te Nursia in Umbrië geboren. Samen met haar broer wijdde zij zich geheel aan God. Zij volgde Benedictus naar Monte Casino, waar zij omstreeks 547 stierf.

Gebed:
God, in het leven van de heilige maagd, Scholastica, die wij vandaag gedenken, hebben wij een voorbeeld gekregen van toewijding. Wij bidden U: wek in ons de liefde op zodat wij U onverdeeld dienen en het geluk bereiken dat Gij in Uw goedheid ons hebt bereid. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U en de heilige Geest leeft en heerst, God, in de eeuwen der eeuwen.  Amen.

 

 

11 Februari: Heilige maagd Maria van Lourdes (vrije gedachtenis)

In het jaar 1858 verscheen de onbevlekte maagd Maria in de Grot van Massabielle bij Lourdes aan Bernadette Soubirous. Niet het historische feit van de verschijningen wordt liturgisch gevierd, maar de persoon van Maria, die door dit eenvoudige meisje zondaars tot bekering roept en in de kerk nieuwe bezieling wekt voor gebed en naastenliefde, vooral ten dienste van zieken en noodlijdenden.

Gebed:
Barmhartige God, kom onze zwakheid te hulp en geef ons op voorspraak van de onbevlekte Moeder van God, nu wij haar gedachtenis vieren, kracht om uit de zonden op te staan. Door onze Heer, Jezus Christus Uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid met de heilige Geest, God, door de eeuwen der eeuwen.  Amen.

 

Julianus de Herbergzame (ook de Gastvrije, Hospitator of de Offervaardige); † ? (legendarisch)              

Voor meer informatie...

 

13 Februari: HH. Fusca en Maura  Martelaressen  Feest

Fosca (ook Fusca) van Ravenna, Italië; † 3e à 4e eeuw.

Zij bekeerde zich met haar min Maura tot het christendom. Na langdurige folteringen werd ze onthoofd.
Dit gebeurde in Ravenna.

Afgebeeld
Een afbeelding van haar is te vinden in het Venetiaanse museum in Torcello. Daarnaast schijnt zij nog te zien te zijn in de kerk van San Vittore te Ascoli Piceno.

Fusca was een vijftienjarig meisje uit een heidense familie uit de Italiaanse stad Ravenna en Maura was haar voedster. Het meisje wilde zich graag aansluiten bij het Christelijk geloof en wist ook haar voedster te overreden. Na hun doop werden zij allebei aangegeven door Fusca's vader. Samen stonden zij terecht en stierven de marteldood door onthoofding tijdens de vervolgingen van keizer Decius in de derde eeuw.

Maura geldt als de voorbeeldige Christelijke voedster.

NAMEN: Fusca is latijn en betekent 'donker, mistroostig';

Maura betekent 'van Mauritanië'.

 

Cyrillus werd geboren in Tessalonica (het huidige Saloniki in Griekenland) en ontving in Constantinopel een uitstekende wetenschappelijke opleiding. Later vertrok hij met zijn broer Methodius naar Moravië om daar het evangelie te verkondigen. Samen verzorgden zij een Slavische vertaling van de liturgische teksten in zogenaamd Cyrillisch schrift. Tijdens hun verblijf te Rome, waarheen zij geroepen waren, stierf Cyrillus op 14 Februari 225

Methodius werd tot bisschop gewijd en vertrok naar Pannonië (Hongarije), waar hij zich onvermoeid wijdde aan het bekeringswerk. Veel had hij te lijden van personen die hem uit na-ijver bestreden, maar steeds vond hij steun bij de pausen. Hij stierf te Velahrad (in het huidige Tsjecho-Slowakije) op 6 april 885. Als apostelen van de Slavische volken werden zij door paus Johannes Paulus II in 1980 uitgeroepen tot patronen van Europa.

Gebed:
God, door de heilige broeders Cyrillus en Methodius hebt Gij de Slavische volken het licht van het evangelie gebracht. Wij vragen U: maak ons ontvankelijk voor de verkondiging van Uw leer, vorm ons tot een volk, dat eensgezind volhardt in het geloof, dat wij belijden. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid met de heilige Geest, God, door de eeuwen der eeuwen.  Amen.

 

 

15 Februari:  HH. Faustinnus en Jovita  Martelaren

 

Heiligen Faustinus en Jovita werden naar verluidt christelijke martelaren onder Hadrianus. Hun traditionele datum van overlijden is 120. Ze zijn patroonheiligen van Brescia.

"Jovita" in de moderne tijd is de naam van een vrouw. In sommige rekeningen waren de heiligen in plaats Jovinus en Faustinus, broers.

Traditie zegt dat ze lid waren van een adellijke familie van Brescia in Lombardije (Noord-Italië). Jovinus, de oudere broer, was een prediker; Faustinus, een diaken. Voor hun onverschrokken prediking van het Evangelie, werden ze aangeklaagd voor de Romeinse keizer Hadrianus, die bij Brescia, Rome en Napels, onderworpen ze verschrikkelijke kwellingen, waarna zij werden onthoofd in Brescia in het jaar 120, de Bollandisten, hoewel Allard (Histoire des vervolgingen pendant les Deux Premiers Siècles, Parijs, 1885) plaatst de datum al 118.

Saint Faustinus van Brescia, een bisschop van Brescia

Twijfels en verering

De vele "Acts" van deze heiligen zijn voornamelijk van een legendarisch personage. De jezuïet Fedele Savio ondervraagd bijna elk feit verband van hen behalve hun bestaan van het martelaarschap, die te goed zijn bevestigd door hun opname in zo veel van de vroege martyrologia en hun buitengewone cultus in hun eigen stad, die sinds onheuglijke tijden dat ze zijn geweest de chief mecenassen.

Hun gemeenschappelijke feestdag op 15 Februari, de traditionele datum van hun martelaarschap, werd ingevoegd in de algemene Romeinse kalender. Het werd verwijderd in 1969, omdat hun "Handelingen helemaal fantastisch, het behandelen van Jovita als prediker, maar ze was een vrouw en een man was Faustinus." Maar de moderne geest de neiging om te vergeten dat de naam Jovita of Giovita was een vrouwennaam in de pre-christelijke en de vroege christelijke jaartelling. Savio benadrukt dat de heiligen zijn niet geïdentificeerd worden met de fantastische figuren in de Handelingen. De twee heiligen blijven opgenomen in de Romeinse Martyrology, de officiële, door middel van openlijk onvolledige lijst van de heiligen erkend door de katholieke kerk. De steden Rome, Bologna en Verona delen met Brescia het bezit van hun relikwieën.

Moderne traditie beschouwt dag Faustine als de anti-Valentijnsdag. Dit is de reden waarom (vooral in Zuid-Europa) enkele mensen vieren op 15 Februari.

 

Juliana van Nicomedië, ook wel Juliana van Cumae genoemd, was een martelares tijdens de Christenvervolging" christenvervolgingen door de Romeinse keizer. Ze vond in 304 na marteling ten slotte door onthoofding de dood.

Haar naamdag is 16 Februari in de Rooms-Katholieke Kerk en 21 december in de Orthodoxe Kerk Zij is de patroonheilige van de geboorte en diverse ziektes (koortsen en besmettelijke ziektes).

In de middeleeuwen werd zij overal in Europa vereerd en aangeroepen, vooral in de Nederlanden

Legende

 

Juliana was de dochter van Africanus, een ambitieus functionaris in het Romeinse leger. Zij werd geboren in de stad Nicomedië Als kind werd zij verloofd met Elusius, een van de adviseurs van de keizer. Door haar eerlijke intellect en goedheid van de ziel zou zij de teleurstelling in het heidens geloof doorzien hebben en zich in het geheim hebben laten dopen om christen te worden.

Toen haar trouwdatum naderde, weigerde Juliana te trouwen, ondanks aandringen van haar vader, die haar daarom in elkaar sloeg. Africanus was een fel tegenstander van het christendom. Vervolgens droeg hij haar over aan de gouverneur, die toevalligerwijs Elusius zelf was. Ook Elusius drong bij haar aan om met hem te trouwen, waarbij hij haar beloofde haar niet te zullen verplichten haar geloof te verlaten. Opnieuw weigerde Juliana, waarbij ze aangaf nog liever te zullen sterven, dan te moeten trouwen met een heiden.

Hierop liet Elusius haar ten overstaan van een groot publiek martelen. Opvallend was echter dat na iedere marteling haar wonden snel genazen en zij nieuwe kracht van God leek te ontvangen. De aanwezigen zouden zo onder de indruk geraakt zijn van dit wonder dat ongeveer 600 mensen zich lieten dopen; zij werden allen slachtoffers van de christenvervolging.

Toen zij in de cel zat kreeg Juliana een visioen van een duivel, die zich voordeed als een engel van het licht en er bij haar op aandrong, offers te brengen aan de heidense goden. Omdat Juliana deze misleiding doorzag riep zij uit tot God voor zijn hulp, met wiens hulp zij uiteindelijk de verleider kon weerstaan.

Uiteindelijk zag Elusius in, dat verdere martelingen geen zin hadden, waarop hij haar veroordeelde tot de doodstraf, wat Juliana met veel vreugde accepteerde, doordat zij hierdoor de martelaarsdood zou sterven. Na eerst gedeeltelijk te zijn verbrand, werd ze vervolgens in een ketel met hete olie gegooid, waarna zij uiteindelijk onthoofd werd (304 na Christus).

17 Februari: Zeven HH. Stichters van de Servieten. (vrije gedachtenis)

De zeven heilige mannen die vereerd worden als de stichters van de servieten, waren oorspronkelijk kluizenaars die op een berg nabij Florence woonden en zich onderscheidden door hun liefde tot Maria. Al predikend trokken zij later door heel Toscane en legden zij grondslagen van de orde der dienaren van de heilige maagd Maria, die in 1304 door de heilige Stoel werd goedgekeurd. Omdat 17 Februari 1310 geldt als de sterfdatum van één hunner, Alexius Falconieri, worden zij allen vandaag herdacht.

Gebed:
Heer, de zeven Stichters van de Servieten hebben Uw volk tot U verheven en een grote verering gehad voor de moeder Gods Maria. Beziel ons met de godsvrucht die deze heilige broeders heeft gekenmerkt. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid met de heilige Geest, God, door de eeuwen der eeuwen.  Amen.

 

Deskundigen nemen aan dat Fra Angelico werd geboren in het gehucht Rupecanina, dat met 25 andere gehuchten en dorpjes behoort tot de huidige gemeente Vicchio in de provincie Florence rond 1395.

Vader Pie(t)ro Tossi gaf hem bij zijn doop de naam Guido(lino). Over zijn jeugd is ons niets bekend.

Van 1417 vinden we een document, gedateerd op 17 oktober, dat ons leert dat hij intreedt bij de broederschap van San Nicollò di Bari, Dominicanen van de strikte observantie die de regel van Dominicus absoluut willen navolgen met de nadruk op armoede en ascese. Uit hetzelfde document weten we dat hij als schilder gevestigd was, wat later ook nog bevestigd wordt door twee kwijtingen van januari en Februari 1418 voor werkzaamheden uitgevoerd in de kerk van Santo Stefano del Ponte

In 1418 trad hij, met zijn broer Benedetto (†1448), in bij de Dominicanen in het klooster San Domenico bij Fiesole en hij legde waarschijnlijk zijn geloften af in 1423 want dan wordt hij voor het eerst vermeld als ‘Fra Giovanni’.

De naam 'Angelico' kreeg hij na zijn dood (†1455) pas in 1469 van zijn confrater Domenico Giovanni di Corella vanwege de verhevenheid van zijn schilderstukken en fresco's.
http://www.ajmh.nl/administrator/index.php?option=com_content&task=article.edit&id=113" rel="noopener">Meer informatie.<

 

Mansuetus was van 676 tot 685 bisschop van Milaan. Hij predikte tegen de oosterse ketterij van het monotheletisme, dat stelde dat Christus twee naturen had, een menselijke en een goddelijke, maar één goddelijke wil. Als vervent voorstander van het duotheletisme dat er van uitging dat Christus zowel een goddelijke als een menselijke wil had, schreef hij preken en verhandelingen en nam hij deel aan het Lateraans Concilie.

Hij wordt afgebeeld als bisschop.

Zijn Naam: Mansuetus komt uit het Latijn en betekent 'mild'.

Eleutherius van Doornik (Doornik, rond 455/6 - Doornik, 531/2) was eerste bisschop van het in 486 gestichte bisdom Doornik. Hij geldt als missiebisschop voor Vlaanderen. Hij stierf aan verwondingen, die hij opliep in een strijd met Arianen.

De kathedraal van Doornik bezit het uit 1247 daterende zilveren reliekschrijn van H. Eleutherius. Eleutherius wordt als heilige vereerd, zijn gedachtenis in de Rooms-katholieke Kerk vindt plaats op 20 Februari.

 

 

Petrus Damiani werd in 1007 te Ravenna geboren. Na voltooiing van zijn studies wijdde hij zich gedurende korte tijd aan het onderwijs, waarna hij zich terugtrok in de eenzaamheid en zich aansloot bij de kluizenaarsgemeenschap (camaldulenzen) van Fonte Avellana. Tot prior gekozen, bevorderde hij krachtig het religieuze leven. In de rampzalige omstandigheden waarin de kerk van zijn dagen zich bevond, stond hij de pausen met raad en daad ter zijde; meermalen trad hij op als hun legaat. Ook door zijn geschriften droeg hij veel bij tot verbetering van de toestanden in de kerk. Door Stefanus IX werd hij benoemd tot kardinaal-bisschop van Ostia. Reeds onmiddellijk na zijn dood werd hij als heilige vereerd.

Gebed:
Almachtige God, wij vragen dat wij het getuigenis van de heilige Petrus Damiani ter harte nemen en zijn heilige leven navolgen. Dat wij niets boven Christus mogen stellen en er steeds op bedacht zijn Uw kerk te dienen om te komen tot de blijvende vreugde. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid met de heilige Geest, God, door de eeuwen der eeuwen.  Amen.

22 Februari: Cathedra van de heilige apostel Petrus (feest)

Het feest van de cathedra van Petrus werd reeds sedert de 4de eeuw te Rome op deze dag gevierd en wel met de bedoeling getuigenis af te leggen van de eenheid van de kerk die op hem als apostel gegrond is. (Het is dus de gedenkdag van de apostolische oorsprong van de zetel of het ambt van de bisschop van Rome).

Gebed:
Almachtige God, Gij hebt de Uw kerk gebouwd op de rots en ons geloof gegrondvest op de belijdenis van de apostelen. Wij vragen U dat Gij ons redt en dat Uw kerk in de verwarring niet ten onder gaat. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid met de heilige Geest, God, door de eeuwen der eeuwen. Amen.

 

23 Februari: H. Polycarpus, bisschop en martelaar (gedachtenis)

Polycarpus, bisschop van Smyrna in Klein-Azië (het huidige Izmir en Turkije), was een leerling van de apostelen. Te Antiochië was hij de gast van de heilige Ignatius die aldaar bisschop was. Bekend is zijn verblijf in Rome waar hij met paus Anicetus de kwestie van de paasdatum trachtte te regelen. Omstreeks 115 onderging hij de marteldood: hij werd levend verbrand in het amfitheater van zijn stad.

Gebed:
God van heel de schepping, Gij hebt de heilige Polycarpus opgenomen onder het getal der martelaren. Wij vragen op voorspraak van deze bisschop dat wij met hem de kelk van Christus delen, en verrijzen tot het eeuwig leven. Door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid met de heilige Geest, God, door de eeuwen der eeuwen.  Amen.

24 Februari: Z. Constantius van Fabriano  Dominicaan

De zalige Constantius van Fabriano, eigenlijk Constantius Bernocchi (Fabriano, - 25 Februari 1481) was een Italiaans geestelijke. Constantius was al als kind zeer vroom. Toen hij zijn ouders overhaalde om samen met hem te bidden voor de genezing van zijn terminaal zieke zuster, genas zij onmiddellijk. Hij ging bij de Dominicanen in het klooster van Santa Lucia toen hij 15 jaar was. Hij was een volgeling van de Z. Laurentius van Ripafratta, de Z. Conradijn en de H. Antonius. Hij werd prior van het klooster van San Marco in Florence en was bekend als verzoener in plaatselijke conflicten. Constantius was tevens gekend als wonderdoener en had de gave van de profetie. Zo kende hij het precieze moment van het overlijden van de H. Antonius. Al tijdens zijn leven werd hij als een heilige beschouwd. Hij werd in 1811 zaligverklaard door paus Clemens VII. Zijn feestdag is op 25 Februari.

 

Walburgis werd rond 710 in het Zuid-Engelse Wessex geboren. Haar vader was Richard, koning van de West-Saksen. Zowel haar vader Richard als haar moeder Wunna en ook haar beide broers Willibald en Wunibald werden later heiligverklaard. Haar opoeding kreeg zij in het klooster Wimborne bij Bournemouth, samen met de heilige Lioba.

Op verzoek van haar oom Bonifatius werd Walburgis omstreeks het jaar 750 naar Duitsland gezonden, waar zij non werd in het klooster van Tauberbischofsheim. Omdat zij zeer veel kennis had van geneeskrachtige kruiden, kwamen er allerlei zieken aan de kloosterpoort in de hoop, door haar genezen te worden.

Na twee jaar vroeg haar broer Wunibald haar om naar Heidenheim te komen, waar hij een dubbelklooster voor zowel mannen als vrouwen had gesticht. Hij wilde dat zij de leiding van de vrouwenafdeling op zich zou nemen. Na de dood van Wunibald in 761 benoemde haar andere broer, Willibald, die bisschop van Eichstätt was, Walburgis tot abdis van het dubbelklooster Heidenheim.

Walburgis was achttien jaar lang abdis over de monniken en de nonnen en stierf op 25 Februari 779. Na een jaar werd haar ongeschonden lichaam opgegraven en overgebracht naar Eichstätt, waar het werd herbegraven naast het graf van Wunibald.

In 870 werd in Eichstätt het Sint Walburgisklooster gesticht. Bij de inwijding werden de relieken van de heilige plechtig naar de crypte van de kloosterkerk gedragen om daar weer begraven te worden. Bij deze gelegenheid merkte men, dat er een olieachtige vloeistof uit de kist droop. Men ving de olie op en al snel bleek dat deze geneeskrachtig was. Nog altijd komt er olie uit het graf.

Sinds 893 bevindt zich een relikwie van de H. Walburgis in het Vlaamse Veurne. Later kregen ook Antwerpen, Brugge, Brussel en Oudenaarde relikwieën van de H. Walburgis.

De H. Walburgis is de patrones van de vroedvrouwen, de boeren en de huisdieren. Zij wordt aangeroepen tegen hondenbeten, hondsdolheid, hoest, oogkwalen en pest.

 

Nestor bekleedde de bisschopszetel in Magydos in Klein-Azië ten tijde van de vervolgingen onder Keizer Decius van 249 tot 251. Volgens een Griekse passio probeerde Nestor de hele Christelijke gemeenschap te redden door haar naar buiten de stad te verplaatsen. Terwijl hij in zijn eentje achterbleef om te bidden. Hij werd gevonden, gearresteerd en tot de kruisdood veroordeeld omdat hij weigerde zijn geloof af te zweren en aan de afgoden te offeren.

Hij wordt afgebeeld als bisschop, soms tijdens zijn marteldood aan het kruis.

Zijn naam: Nestor komt uit het Grieks en betekent 'de terugkerende'.

 

Leander (ook Léandre) van Sevilla osb, Spanje; aartsbisschop & kerkleraar; † 600.

Feest 27 Februari & † 13 maart.

Hij werd rond 540 geboren en was afkomstig uit een Romeinse familie te Cartagena. Op jonge leeftijd trad hij in een klooster. Als monnik wist hij Hermenegild, de zoon van de koning der Wisigothen Leovigild, tot het christendom te bekeren. Daarna begaf hij zich naar Constantinopel om te proberen Hermengild voor de doodstraf te redden. In die tijd raakte hij bevriend met de latere paus Gregorius de Grote. Zijn zendingsreis mislukte, want in 586 werd Hermenegild terecht gesteld. Intussen was Leander een jaar tevoren benoemd tot zevende aartsbisschop van Sevilla. Toen Hermenegild's broer Reccared weer een jaar later zijn vader opvolgde als koning der Wisigothen, werd hij diens raadsman. Met succes probeerde hij de jonge vorst van zijn ariaanse voorkeuren af te brengen.

Dat was een belangrijke stap naar de vereniging der wisigothen in Spanje met de moederkerk. Leander mag gelden als één van de krachtigste ijveraars voor dit ideaal.

Ook Leander's broers Fulgentius († ca 633; feest 16 januari) en Isidorus († 636; feest 4 april) waren bisschop, respectievelijk van Ecija in Andalusië en Sevilla. Toen zijn zuster Florentina op jonge leeftijd haar ouders verloor, werd zij aan de zorgen van haar oudste broer Leander toevertrouwd. Ze trok zich terug in een klooster waarvoor Leander een leefregel schreef. Waarschijnlijk was ze er ook een tijd abdis.

Patronaten
Hij is patroon van de Spaanse stad Sevilla. Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen reumatiek.

Carlo Gnocchi * 25 oktober 1902 in San Colombano al Lambro.  † 28 Februari 1956 in Milaan - Italiaanse priester zegende de katholieke kerk.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog organiseerde hij de humanitaire hulp voor de slachtoffers van de oorlog. Dan zet hij een stichting op die zich inzet voor de slachtoffers van de oorlog en gehandicapten te helpen. Hij stierf met 53 jaar in de geur van heiligheid.

Hij werd zaligverklaard op 25 oktober 2009 door paus Benedictus XVI.

 

Hilarius (Sardinia, ? - Rome, 28 Februari 468) was de 46e paus van de rooms-katholieke Kerk en de opvolger van de zeer populaire en actieve paus Leo I. Het was voor Hilarius geen gemakkelijke taak diens populariteit te evenaren. Hij had echter in de voorgaande jaren intensief samengewerkt met Leo I en stelde zich ten doel om zijn pausschap vorm te geven naar het voorbeeld van zijn mentor Leo I.

Tijdens zijn pontificaat richtte Hilarius zich vooral op het verbreiden van de doctrine van de Pauselijke Suprematie, het primaatschap van Rome. Daarom mengde hij zich in menig theologisch dispuut, onder andere in Frankrijk en Spanje, waar onderlinge geschillen tussen bisschoppen speelden.

Hij schreef brieven waarin hij deze doctrine benadrukte aan de kerkelijke leiders in het Oosten. Ook streed hij – waar hij die ook maar tegenkwam - tegen ketterijen tegen de door hem bewaakte doctrine van de pauselijke suprematie. Al met al was, ondanks zijn inspanningen, zijn regeerperiode er een met weinig indrukwekkende gebeurtenissen.

Hilarius stierf op 28 Februari 468. Dat is ook zijn naamdag, want hij werd heilig verklaard.