Blijde, maar ook som’bre dagen,
Schreden weer aan ons voorbij.
Onbeantwoord, zoveel vragen Of stil berustend,
wat het ook zij…
Onrust, pijn verdriet, en zorgen.
Een ieder had zijn eigen deel.
Vragend’ hoe is het nu morgen!
Soms, was het zo zwaar, het was zoveel..
Een jaar heeft, vele lange dagen.
Voor hen, die eenzaam, en alleen.
Alles alleen,.. moesten dragen.
Hunk’rend , smachtend, iets wat nooit verscheen…
Een sterk verlangen, was er weer dit jaar.
O, mocht het nu eens in vervulling gaan.
Voor ons beiden, samen een ouderpaar.
Helaas, mocht het ook nu niet bestaan…
Gelukkig was het niet alleen bekommernis.
Ook mocht er veel verheuging wezen.
Van vriendschap, die weer herboren is.
Of die ziekte, waarvan je mocht genezen..
Veel meer zou men, nog kunnen schrijven.
Misschien staat het, tussen de regels door.
Eén Naam mag hier niet achterblijven.
Al voor u vroeg, gaf Hij gehoor…
Mochten wij Hem,
al de eer betuigen.
Die een Vader wil zijn, van wezen.
Aan ’ t eind van 't jaar
voor Hem ons buigen.
Die Liefdevol,
al uw smarten,
wil genezen…
